آهنگ کما حصین از صادق

دوباره شب رسیدش من و خودم و خدات
یه کام ته نشینش بدنه شله رو دو پام
بزار این لش بمیره وسط هر چی گناه
بزار این تن بگیره بوی کاغذای دلار
من و خدات دوتا دیونه ایم
یه خونه داریم اون بالا و بیرون کُره ایم
تو زندگی و زاویه اش تو روح من با قافیه اش
تو شهر پوچ و حاشیه اش تو عقربش تو ثانیه اش
لباسو میکنم شیشه هارو میشکنم
زمینو میفروشم آسمونو میخرم
یه خنده کج به راست با دو تا چشم ریز
رو گردن خدات میشم یه سینه ریز
من جای کلتون فریبو میخورم
صعودو میبینم مسیرو میدوئم
با این حال هستم حاجی اونقدی که گفتم
این خیلی حرفه مشتی بی کس بشی تو غربت
یکمی صبر کن ، من هنوز اینجا کلی کار دارم
یکمی صبر کن یکمی صبر کن
من سوال نیستم جواب دارم
یکمی صبر کن یکمی صبر کن
یه خورده وایستا یکمی صبر کن
تو که دیدی اینارو ازم ، خل چیلی بیدار و نسخ
دنیامون چی داره اصلا ، هی میگی کافه تی نزن
هنوزم لقم هنوزم مثله برگم ، میرم به دست باد و اونجا هم که حق هست
واقعی شد ادعام گم شدم تو ازدهام ، شدم قطره قطره آب پرم قد لحظه هام
له شدم تو همین وضع شیر شدم تو همین وضع
اونقدری که نشن هضم اونقدی که بشیم جذب
خدا میدونه که تو دلم چیه
میدونه که میپرم از رو پرچینش
میدونم میگیره دستمو یه روزو
میکشه پرده از رو تصویرش
هخ و لاخ پات روی خش خش برگا
فصل هِره کره رفت و باز رسیده سرما
همه چی خاص تو یه روز عادی
یه روت احساس و یه روته مادی
یکمی صبر کن ، من هنوز اینجا کلی کار دارم
یکمی صبر کن یکمی صبر کن
من سوال نیستم جواب دارم
یکمی صبر کن یکمی صبر کن
یه خورده وایستا یکمی صبر کن