ابی - تهران من

من شهرمو میخوام، اون شهرِ رنجورو
اون شهرِ غمناکِ از چشم من دورو

شهرِ سراپا درد، شهرِ سراپا خون
شهرِ توی زنجیر، توی زندون
تو کوچه‌هاش بوی تریاک و تنهایی
کنارِ میدوناش تنبیهِ زیبایی
اما هنوز اون‌ شهر تمومِ دنیامه
هرجا میرم مثلِ یه سایه باهامه
هم شکل کابوسه هم شکل رویامه

تهرانِ وحشت‌ناک
دلم تو رو می‌خواد
تهرانِ زیرِ خاک
دلم تو رو می‌خواد
خاطره ی نم ناک
دلم تو رو می‌خواد

تهرانِ وحشت‌ناک
دلم تو رو می‌خواد
تهرانِ زیرِ خاک
دلم تو رو می‌خواد
منظره ی نم ناک
دلم تو رو می‌خواد

من شهرمو می‌خوام اون شهرِ تاریکو
اون شهرِ دور اما همیشه نزدیکو

شهری که رؤیاشو زمونه دزدیده
شهری که دائم تو جوباش جنین دیده
با چشمای سرخش شبا رو بیداره
هر روز چنارای مُرده‌ شو میشماره

اما هنوز زنده‌س، با این که تو گوره
با اشکای چشمش زخماشو میشوره
همراهمه اما خیلی ازم دوره

تهرانِ بُق کرده
دلم تو رو میخواد
شهرِ پُر از برده
دلم تو رو میخواد
شهری که پُر درده
دلم تورو میخواد

تهرانِ بُق کرده
دلم تو رو میخواد
شهرِ پُر از برده
دلم تو رو میخواد
شهری که پُر درده
دلم تورو میخواد