سوگند - یادش بخیر

یادش به خیر چه روزگاری گذروندیم رفیق
یه من بودم و توی اتاق، یه سقف سفید

یادت به خیر هیچی نه دنیامون بود تو بهشت
یادت به خیر هر چی نه یه خونه بود پر عشق

یادت به خیر که نفهمیدم واست چی کمه
یادت به خیر که شرت هنوز دامن گیرمه

یادت اون موقع الان قلبمو میدره
ولی تعریف که میکنم واست سرتو میبره

نه میل به چیزی دارم نه به دلگرمی
همه اش تو فکرتم منو طلسم کردی

همیشه خواسته هاتو دادی به من ترجیح
حرف هایی زدی که همه اش دلم لرزید

دیگه عشق دوا نمی کنه ازم دردی
فقط به من بگو چطور ولم کردی
چطور منو ولم کردی

دیگه چی باید بگم واست میمیرم
اونور غریبه ها جامو اینقد راحت میگیرن

معلومه از نگات هوایی شدی رفیق
ولی بسه واسه کارنامه ات نداره جای سفید

دیگه گوشم پره نگو هرچی ساختم ندارم
من یکی دیگه چیزی واسه باختن ندارم

من یه قلب داشتم، دادم، تو بد بودی بازم
اونقد بی احساسی ای کاش قهر بودی با من

نه میل به چیزی دارم نه به دلگرمی
همه اش تو فکرتم منو طلسم کردی

همیشه خواسته هاتو دادی به من ترجیه
حرف هایی زدی که همه اش دلم لرزید

دیگه عشق دوا نمی کنه ازم دردی
فقط به من بگو چطور ولم کردی
چطور منو ولم کردی

بازم آروم بارون بارید
بازم برگای پاییز ریختن

یکی با خودش تنها میشد
دائما فرداشو داغون میکرد

یکی هر شب چشماش به عکسات
اشکاش دلو آروم میشکست

یکی الان اینقد خوشحاله
که اصلا نگامو یادش نیس نه

یکی اونقد دل نگرونه که
وقتی نیستی دعاش همراته

یکی هر وقت خونه نیستی
دنیاش یه ساعته یه شب ماته

یکی اونقد دل ساده اس
که هر جای حرفت باشه وایساده

یکی اونقد بی عاره
که هر شب با یه غریبه بیداره