آیسان - جام و می و معشوق

من و جام می و معشوق، الباقی اضافات است
اگر هستی که بسم الله، در تأخیر آفات است

مرا محتاج رحم این و آن کردی، ملالی نیست
تو هم محتاج خواهی شد، جهان دار مکافات است...

ز من اقرار با اجبار می گیرند، باور کن
شکایت های من از عشق ازین دست اعترافات است

میان خضر و موسی چون فراق افتاد، فهمیدم
که گاهی واقعیت با حقیقت در منافات است


به نسیمی همه ی راه به هم می‌ریزد
کی دل سنگ تو را آه به هم می‌ریزد
سنگ در برکه می اندازم و می پندارم
با همین سنگ زدن ، ماه به هم می‌ریزد

آنچه را عقل به یک عمر به دست آورده ست
دل به یک لحظه ی کوتاه به هم می‌ریزد

آه! یک روز همین آه ، تو را می‌گیرد
گاه یک کوه به یک کاه به هم می‌ریزد