رضا صادقی - ققنوس

‎زندگی رو دوست دارم با تمام بد بیاریش
‎عاشقی رو دوست دارم با تمام بی قراریش
‎من می خوام اشکو بفهمم وقتی از چشام میریزه
‎تنهایی گرچه کشندست واسه من خیلی عزیزه
‎تو کتاب نوشته عاشق خیلی تنها خیلی خسته س
‎جای بارون بهاری روی چترای شکسته س
‎اما من می گم یه عاشق همه ی دنیا رو داره
‎همه چترا رو باید بست وقتی آسمون میباره
‎نون عشقو می خورم منت نونوا ندارم
‎سینه سوخته عاشقم با کسی دعوا ندارم
‎توی دنیایی که گرگ و برگی تو ذاتشه
‎من می خوام خودم باشم با هیچکی کاری ندارم
‎زنده بودن نمی خوام زندگی کابوس منه
‎فقط و فقط دورنگی تنها کابوس منه
‎گرچه خاکم زیر پا اما غرورم آسمون
‎مشکی رنگ عشقمه ترانه ققنوس منه
‎کاش میشد دارو باشیم نه زخم کاری نه نمک
‎قطره آبی باشیم رو قلب خشک پر ترک
‎واسه عشق و عاشقی تو سختیاش کم نزاریم
‎واسه ی خودمون آدمی باشیم نه آدمک
‎خیلیا میگن که عاشقی رو بیدار بدونیم
‎اما من میگم ک عشقو طرح دیوار ندونیم
‎من می خوام ک مثل موج نباشم اما بمونم
‎کاش میشد تو عین سختی بازم عاشق بمونی
‎نون عشقو می خورم منت نونوا ندارم
‎سینه سوخته عاشقم با کسی دعوا ندارم
‎توی دنیایی که گرگ و برگی تو ذاتشه
‎من می خوام خودم باشم با هیچکی کاری ندارم
‎زنده بودن نمی خوام زندگی کابوس منه
‎فقط و فقط دورنگی تنها کابوس منه
‎گرچه خاکم زیر پا اما غرورم آسمون
‎مشکی رنگ عشقمه ترانه ققنوس منه